Sen de yol ol.

Yapılcak işlerin bir kısmının sonunda bitirilmesinin haklı gururunun içimde bir yerlerde boş bir anlam kazanarak varolmasını hazmetmeye çalışırken instagramda yazar, hoş, naif kadınlara denk geldim. Severim benimle konuşuyor gibi yazan hesapları. Çocuklu filan insanlar, benim için çok da uzak kabul ettiğim bir düzende yaşıyor gibiler. Yine de bazı duyguların ortak olması çok da garip gelmemeli … Okumaya devam et Sen de yol ol.

Yetişkinlik ve yetişememek

Yazmadığım süreçte mezun oldum, farklı dallarda çalıştım, zart oldu zurt oldu derken Aa A dedim, hala oğlan çocuğu gibi hissetsem de kendimi, iyi kötü yetişkin bir kadın oluyorum galiba. Afferim kız sana! Sonra, iki üç haftadır üzerime doğru gelmekte olan çığın gürültüsüyle sağır oldum. Dur dedim, kaçarız ya, hallederiiiiz... Pata küte ilerliyorum çünkü, kendi kendimi … Okumaya devam et Yetişkinlik ve yetişememek

Ölmedim

Dostlar, ben geldim. Bir seneden uzun bir süre sonra buraya yazı yazmak çok tuhaf geliyor ama bir o kadar da heyecanlıyım. Yazma konusunda bayağı bir paslandım tabi ki, o yüzden affedinizzz. Bu satırları yazmadan önce blogda dolandım biraz, eski yazılarımdan birkaçını okudum. Yazdığım her şey o kadar cringe ve saçma geldi ki, bir anda her … Okumaya devam et Ölmedim

Ev Yapımı Terapi

Arkadaşlar, nasılsınız? Ama bunu cidden soruyorum, NASILSINIZ? Bu soruyu en son kendinize ne zaman sordunuz? Derin bir nefes alın ve dürüstçe cevap verin: nasılsınız? Çünkü ben bu soruyu neredeyse her an her saniye kendime sorar oldum. Son yazımın üstünden beş ay geçmiş ve o beş ay benim üzerimden tır gibi geçti. Korona belasının hala başımızda … Okumaya devam et Ev Yapımı Terapi

Çiziyorum 2

İlk yazıdan sonra, online eğitim gaza basınca ben dolmuş içinde ayakta kalma savaşı veren yolcuya döndüm. Geçen sürede gelişme olayında zirve filan yapmadım. Sabır çekmede başka bir boyuta atladım ama orası doğru bak. Bu süreçte çizime dair ilk adımım kendime sketchbook dikmek oldu, evde kimden ve ne zamandan kalma bilemediğim resim kağıtlarıyla... YouTube'a defter dikimi … Okumaya devam et Çiziyorum 2

Umut varmış.

Neredeyse iki ay sonra dün ilk defa evden çıktım. Çünkü çıkmasam kafayı yiyecektim. Günden güne bozulan psikolojim, hissettiğim öfke, yalnızlık ve çeşitli duygular... Hepsini resetlemiş gibi hissediyorum ya da öyle umuyorum desem daha doğru olur. Bahar gelmiş. Geldiğini biliyordum, evet ama görmemiştim. Çiçekler rengarenk, ağaçlar yemyeşil... Asla bıkmayacağım bir manzara. Ne kadar özlediğimi de görünce … Okumaya devam et Umut varmış.

Bazı Anlar.

Balkondayım. Hava serin mi serin, yağmur yağdı mı yağacak. Bu hava kimileri için iç karartıcı, rezalet bir hava olsa da benim genelde çok keyif aldığım havalardan. Düne kıyasla çok daha iyi hissediyorum mesela. Yazı yazacak hevesi bile bulduğuma göre gerisini artık siz düşünün. Soğuk hava paçalarımdan giriyor. Kapkalın peluş battaniye gibi bir kapüşonlu hırkaya iyice … Okumaya devam et Bazı Anlar.

Hatırlatma Servisi

Merhaba, ben geldim. En son buraya yazalı uzunca bir süre oluyor sanırım ve neredeyse her blog yazıma bu şekilde başlıyor olmak biraz tat kaçırıcı olmaya başladı. Elimden geleni yapıyorum demek isterdim ancak yaptığımı hiç sanmıyorum. Ancak milyon yılda bir başımıza gelecek bir süreçten geçiyoruz. Öyle zamanlar ki bu zamanlar, hiç kimse ne yapması gerektiğini bilmiyor bence. … Okumaya devam et Hatırlatma Servisi

Boşluğa bakıyorum.

Hivda’yla bloga daha gündelik yazılar yazma konusunu konuştum geçen gün, bazen bundan bahsedilir dediğim konular buluyorum kendi kendime konuşa konuşa. Unutuyorum tabi sonra. Şimdi de konum falan yok, her şey normalmiş, sanki dümdüz pazar günüymüş işte meğerse ehehe diye balkondan görebildiğim iki parmak denize bakarak çay höpürdetiyorum. Okullar tatil edildiğinde, biraz benim şanslı p.ç oluşum, … Okumaya devam et Boşluğa bakıyorum.

Çiziyorum 1

Hem yazasım var, hem gündeme dair her konudan uzakta bir yere oturup derin nefes alabilmek istiyorum. Bu süreçte bir türlü zaman yaratamadığım, ne zaman başına otursam beynimde o kadar dersin sınavın içinde saatlerce bunlarla mı uğraşacaksın diye soran bir baba sesinin yankılandığı konuya eğildim. Çizim yapmak. Üstelik dijital. Ara tatilde öğrendiğim yarım bir programın üstüne … Okumaya devam et Çiziyorum 1